พิมพ์หน้านี้ - 7 ชาติ พระโสดาบัน คือ

ตอน 1.
พระโสดาบันท่านเป็นพระอริยะบุคลจพวกแรก ในพระอริยะบุคคล ๔ จำพวก ท่านเป็นผู้ที่ละ สักกายทิฐิ, วิจิกิจฉา, และสีลัพพตปรามาส อันเป็นสัญโญชน์เบื้องต้นทั้ง ในจำนวนสัญโญชน ทั้ง ๑๐ ได้ แต่การละได้นั้นย่อมมีอินทรีย์หรือกำลังวิปัสสนา แก่ – กลาง – อ่อน ต่างกันเป็น ๓ ระดับ ดังนั้นภูมิธรรมชั้นของท่านจึงแบ่งแยกออกเป็น ๓ ประเภท ตามกำลังแห่งอินทรีย์หรือกำลังแห่งวิปัสสนานั้น ดังนี้
๑. พระโสดาบันประเภท เอกพิชี ย่อมมาเกิดในภพมนุษย์อีกเพียงชาติเดียวแล้วบรรลุเป็นพระอรหันต์
๒. พระโสดาบันประเภท โกลังโกละ ท่องเที่ยวไปเกิดในมนุษยโลกและเทวโลกอีก ๒-๓ ชาติแล้วได้บรรลุเป็นพระอรหันต์
๓. พระโสดาบันประเภท สัตตักขัตตุงปรมะ ท่องเที่ยวไปเกิดในมนุษยโลกและเทวโลกอีก ไม่เกิน ๗ ครั้งแล้วได้บรรลุเป็นพระอรหันต์
ตอน 2.
ตามที่ท่านยกธรรมเรื่องนี้มาบรรยาย กระผมกลับมีความคิดต่างกันครับ ตรงที่ความหมายของ ชาติ ที่พระพุทธเจ้ากล่าวไว้ กระผมคิดว่าน่าจะเป็นชาติตามหลัก ปฏิจจสมุปบาท มากกว่า คือความเกิดขึ้นในจิต ที่มีอารมณ์อย่าง มนุษย์ และเทวดา เช่นอยากมีความสุขตามแบบของมนุษย์ ปุถุชนเพราะโดยปกติของจิตของผู้ที่เป็นโสดาบันแล้ว จิตจะมุ่งหน้าไปนิพานเท่านั้น กล่าวคือ ไม่อยากเกิดอีกนั้นเอง เพราะเห็นความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง ฉะนั้น 7 ชาติ ในที่นี้คือชาติ ที่เกิดขึ้นและดับ ไปตามหลัก ปฏิจจสมุปบาท ครับ
ตอน 3.
เรื่องนี้มีหลักสังเกตุตรงนี้ครับ
ในพระสูตร ทุกๆ พระสูตร พระพุทธเจ้าไม่เคยกล่าวถึง ผู้ที่เป็น โสดาบัน หรือ สกิคาทามี ในชาติ ต่างๆ ในอดีตกลับมาเกิดในยุคของพระองค์เลยสัก องค์เดี่ยว ซึ่ง ถ้าหาก ชาติ ตามความหมายของคนทั่วไปที่เข้าใจ คือร่างกายแตกดับ แล้วไปเกิดใหม่ ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ ที่ไม่มี โสดาบัน และ สกิคาทามี กลับมาเกิด และพระพุทธเจ้าจะไม่กล่าวถึง ขอให้ทุกท่านวิเคราะห์ถึงเหตุและผล อย่าพึ่งเชื่อถ้อยคำ ซึ่งมีทั้งภาษาธรรม และภาษาคน ในพระไตรปิฏก เลยครับ