ปัญหาคาใจ คนอยากบวช

ที่มา : http://www.wimutti.net
Dec10-2007 ถอดเทปหลวงพ่อปราโมทย์ : ฆราวาส vs พระ
มีหลายคนไปถามท่านเรื่องการบวช เคยได้ยินท่านตอบหลายหน
แต่ครั้งนี้น่าจะเป็นคำตอบที่ให้ความกระจ่างมากๆ
และให้กำลังใจกับผู้ภาวนาในเพศฆราวาสด้วยค่ะ
เลยถอดมาฝากกันค่ะ

อย่าท้อถอย เท่านั้นแหละ
ทุกวันเดินไปข้างหน้าวันละก้าวสองก้าว ดีกว่าอยู่นิ่ง

ถ้าเราหยุดนิ่งสักช่วงหนึ่ง เพื่อนเราเดินไปหมดแล้ว ตามเขาไม่ทัน ตอนนี้ศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้ายังทิ้งร่องรอยไว้ให้เราตามได้ เนื้อหาของธรรมะแท้ๆยังดำรงอยู่ ผู้ปฏิบัติยังมีอยู่ ผู้เข้าถึงความสุขจากการปฏิบัติก็ยังมีอยู่ ยังมีร่องรอยให้เราติดตามไป ไปตามสภาพของเรา

เป็นฆราวาสต้องทำมาหากินไปเลี้ยงครอบครัวไป ก็ภาวนาไปด้วย การภาวนาอย่างที่หลวงพ่อแนะนำ ไม่เบียดเบียนการทำมาหากินหรอก มันไม่ใช่การนั่งสมาธิทีละหลายๆชั่วโมง แล้วก็มาพิจารณากายหลายๆชั่วโมง กรรมฐานอย่างนั้นดีนะ ไม่ใช่ไม่ดี แต่มันใช้เวลาเยอะ กินเวลาทำมาหากินของเราไป ส่วนกรรมฐานที่รู้สึกตัว จิตใจเคลื่อนไหวรู้สึก ร่างการเคลื่อนไหวรู้สึก ฝึกอยู่ในชีวิตประจำวันไม่กินเวลาทำมาหากินของเรา เป็นฆราวาสก็ทำไปตามสถานะของฆราวาส ทำเท่าที่ทำได้ ถือศีล5 ไว้แล้วก็ดูกายดูใจของเราไปทุกวัน เดินไปวันละก้าวนะ ดีกว่าอยู่นิ่ง

ไม่ต้องเดินวันละ 20 ก้าวหรอก อยู่ๆไม่มีอะไรก็วิ่งมาบวชเฉยๆ แหมกะจะก้าวกระโดด วิ่งสักพักหนึ่งหมดแรงแล้ว กลับไปใหม่ เหมือนเข้าสนามรบแล้วแพ้ เข้าสนามรบแล้วแพ้ หลายๆทีใจฝ่อนะ งั้นเราทำสงครามเท่าที่เราทำได้ก่อนนะ ค่อยๆตี กิเลสตัวเล็ก ตัวน้อย เราคอยเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ต่อไปเราก็สู้กิเลสที่แข็งแรงมากขึ้นๆได้ หลวงพ่อฝึกมาด้วยวิธีนี้ หลวงพ่อไม่ได้ฝึกแบบหักหาญ อยู่ๆทิ้งทุกอย่างไปอยู่ในป่า ภาวนา หลวงพ่อฝึกตอนเป็นฆราวาส รู้กายรู้ใจ รู้กายรู้ใจ พอฟุ้งซ่านก็ทำความสงบ บางช่วงลืมทำความสงบ ฟุ้งมากไปภาวนาไม่ได้เรื่อง กลับมาทำความสงบใหม่ เดินต่อไปอีก พักบ้าง เดินบ้าง พักบ้าง เดินบ้าง แต่ไม่หยุด

พักกับหยุดปฏิบัติไม่เหมือนกันนะ หลวงพ่อไม่เคยหยุดปฏิบัติ ทุกวันตื่นขึ้นมาก็ดูกายดูใจจนหลับไป ยกเว้นเวลาทำงานที่ต้องคิด หลวงพ่อฝึกอยู่อย่างนี้ ไม่กี่เดือนหรอก เราก็เข้าใจธรรมะขึ้นมา?ไม่ใช่ฆราวาสทำไม่ได้ หลวงพ่อไม่ได้รีบร้อน แต่หลวงพ่อไม่เลิก ดูทุกวัน การที่เราไม่รีบร้อนไม่ลุกลี้ลุกรน นั่นแหละ เราไม่ได้ทำด้วยตัณหา การที่เราไม่เลิก เราดูของเราไปเรื่อยๆ ก็คือเราไม่ขี้เกียจ ไม่ได้มีตัณหาผลักดันจนลุกลี้ลุกลนในการปฏิบัติแล้วก็ไม่ได้ผลอะไร แล้วก็ไม่ได้ขี้เกียจขี้คร้าน ดูทุกวัน ดูไปเรื่อยๆ ได้ผลเร็วนะ ดูครั้งแรก ฝึกช่วงแรก7 เดือน ฝึกต่อไปอีก 11เดือน เข้าใจเป็นขั้นเป็นตอนของมันไป

ฆราวาสทำให้มันสุดขีดยาก ฆราวาสธรรมะเบื้องต้นพอได้อยู่ ธรรมะที่ละเอียดขึ้นไป ฆราวาสทำยากสุดเลย พวกเราตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะบวช หลายคนมาขอบวช หลวงพ่อก็บอกอย่าเพิ่งบวชเลย บางคนอยากทิ้งทุกอย่างมาบวช บางคนจะมาบวช บอกให้ไปลองใจดูก่อน ไปอยู่ในถ้ำในเขาสักพักหนึ่งก่อน แล้วค่อยมาดูใจใหม่ ก็พบว่ายังไม่ได้พร้อมจริงที่จะบวช การบวชไม่ใช่เรื่องเล่นๆ มันเหมือนกับเราสมัครเข้าสนามรบ เราจะทำสงครามข้ามภพข้ามชาตินะ ไม่ใช่บวชเล่นๆส่งเดช บวชไปตามยถากรรม วันหนึ่งคงจะดีเอง

คนที่มาบวชคือคนที่ประกาศตัวเป็นนักรบแล้ว นักรบของพระพุทธเจ้า สู้กับอะไร สู้กับกิเลสของตัวเอง ทำสงครามล้างภพล้างชาติไม่ใช่สงครามเล็กๆ ดังนั้นเรายังไม่พร้อม เรามีภาระ อินทรีย์เรายังไม่แก่กล้าเข้มข้น เราก็ฝึกในเพศของเราไป ได้โสดา ได้สกิทาคา ยิ่งได้พระอนาคายิ่งดีที่สุดเลย พอได้พระอนาคาเวลามาบวชนะ มีแต่ความสุขนะ ถ้าได้สกิทาคานะ กามยังรบกวนบ้าง ถ้าโสดามาบวชเนี่ย กามเยอะนะ ดีกว่าฆราวาสนิดหน่อยเท่านั้นตรงไม่มีมิจฉาทิฏฐิ กิเลสอย่างอื่นเหมือนกัน รุนแรง ยิ่งเป็นปุถุชน ภาวนาไม่เป็นมาบวชเนี่ย ทรมานที่สุดเลย

ชีวิตพระลำบากมาก เห็นว่าพระมีของกินเยอะๆ แต่หาความอร่อยไม่ได้นะ(หัวเราะ;) มีแต่วัดหลวงพ่อหรอก ของกินเยอะ พระบางวัดมีแต่อาหารไม่ถูกปาก อาหารไม่ถูกปากคือ ไม่มีอะไรกินเลย อาหารไม่ถึงปากหลายๆวันถูกปากสักทีหนึ่ง เป็นพระลำบาก ชีวิตมันเป็นเรื่องของการต่อสู้ เราพร้อมขนาดนี้เราสู้ขนาดนี้ สะสมกำลังของเราไว้ วันหนึ่งพอใจเราได้ธรรมะแล้ว ใจเราจะเข้มแข็ง เราพร้อมที่จะบวช เวลาจะบวชก็ต้องเลือกที่มากนะ อย่างหลวงพ่อหาที่บวชอยู่ตั้งหลายปี กว่าจะหาที่เหมาะกับเรา บางทีมีครูบาอาจารย์แต่สภาพแวดล้อมไม่เหมาะแก่เรา บางที่สภาพแวดล้อมเหมาะกับเราแต่ไม่มีครูบาอาจารย์ หรือครูบาอาจารย์มีอยู่แต่ชรามาก ? ฆราวาสยังมีเวลาเกษียณนะ พระยิ่งแก่เขายิ่งใช้ ใครคิดจะบวช ก็ต้องคิดให้หนักนะ

จริงๆแล้ว คำว่าพระ คำว่าฆราวาส ที่เราเห็นด้วยตา ก็คือพระเก๊ ฆราวาสเก๊ เป็นพระโดยสมมุติหรอก ส่วนพระแท้ๆ อาจจะไม่ได้ครองจีวรก็ได้ อาจนุ่งผ้าถุงก็ได้ นุ่งกางเกงก็ได้ งั้นเราค่อยๆฝึกจนใจเราเป็นพระก่อน พอใจมันเป็นพระแล้วร่างกายแต่งเครื่องแบบพระด้วยแล้วนะ ใจมีความสุขที่สุดเลย จะมีความรู้สึกเหมือนเราเป็นปลาตัวใหญ่ ถูกเลี้ยงอยู่ในตู้กระจกแคบๆมานานแล้ว ตอนนี้หลุดออกมาสู่แม่น้ำลำคลองได้ โอ้โห..มันว่ายน้ำอย่างร่าเริงใจ ฟาดหัว ฟาดหางได้ ใจของคนที่เป็นพระมาบวชนะ มันจะรู้สึกอย่างนี้ ใจของคนที่เป็นปุถุชนมาบวช มันจะรู้สึกเหี่ยวแห้ง ไอ้โน่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ห้าม มีแต่คำว่า ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ส่วนไอ้สิ่งที่ทำก็ล้วนแต่ของไม่น่าทำ เช่นต้องไปใช้ผ้าที่เขาใช้นุ่งห่อศพ เวลาป่วยไข้กินน้ำปัสสาวะ อุปปัชาย์ บอกให้เลยนะ แก้ไข้ มันไม่ใช่ง่ายๆ เพราะฉะนั้นหลายคนอยากบวช ใจเย็นๆ ภาวนาให้เป็นก่อน แล้วค่อยว่ากันใหม่

++++++++++++++++++++++++++++
+ ข้าพเจ้าขอน้อมนำ ไปปฏิบัติดูน่ะครับ golfreeze[at]packetlove.com ยิ้มเท่ห์

++++++++++++++++++++++++++++