“โลกนี้ร้อน
อยู่ ๆ ก็เอาเรือรบมาขู่กันไปขู่กันมา
เอาจรวดมายิงกัน อะไรอย่างนี้ วุ่นวาย
เราทำมาหากิน ก็ไม่รู้ว่า
จะถูกกระทบกระเทือนอะไรเมื่อไหร่
โลกเป็นอย่างนี้แหละ
ถ้าเราไม่มีที่พักทางใจของเราเลย
ชีวิตก็จะมีแต่ความเครียด
ฉะนั้น หาที่พักในใจของเราให้เจอ
ฝึกเอา พุทโธไป หายใจไปก็ได้
แล้วคอยรู้ทันใจ จิตฟุ้งซ่านก็รู้
จิตเป็นอย่างไร ก็คอยรู้ไปเรื่อย
ทำกรรมฐานแล้วก็คอยรู้ทันจิตใจของตัวเองไป
จิตใจจะมีความสุขมากขึ้น ๆ นะ
โลกจะเข้ามาถึงใจเราได้น้อยลงเรื่อย ๆ
ถึงมันเอาจรวดมายิงใส่บ้านเรา
ถึงตัวเราแตกเละเทะไปหมด
แต่ใจเรายังสงบสุข ยังมีความสุขนะ
ปัญหาทั้งหลายกระทบเข้าได้แค่ร่างกาย
แต่กระทบเข้ามาไม่ถึงใจจิตที่ฝึกดีแล้ว
ใจจิตที่ฝึกดีแล้วนำความสุขมาให้
ทุกวันฝึกจิตฝึกใจของเรานะ
พุทโธไป หายใจไป แล้วรู้ทันจิตไปเรื่อย ๆ
ทำได้อย่างนี้ จะรู้สึกว่าโลกห่างออกไปเรื่อย ๆ
ความทุกข์ของโลกเข้ามาถึงใจเราได้ยากขึ้นเรื่อย ๆ
เข้ามาก็อ่อนแรงแล้ว เพราะมันวิ่งมาไกล กว่าจะมาถึง
ฉะนั้นเราจะทุกข์ไม่มาก ทุกข์ไม่นาน
ทุกข์ไม่บ่อยอย่างที่คนอื่นเขาเป็นกัน
สิ่งเหล่านี้นะ อ้อนวอนขอไม่ได้ ต้องทำเอาเอง
อยากได้ของดีของวิเศษก็ต้องลงมือปฏิบัติเอา ”
.
.
พระธรรมเทศนา
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
วันสงกรานต์ ๑๓ เมษายน ๒๕๖๐