ทุติย ปริเฉทอุปสโก วา อุปสิกา วา โยมทั้งหลายเกิดมาในพุทธศาสนา เป็นผู้ใกล้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ใกล้อย่างนั้น อย่างไรจึงจะเป็น ผู้ใกล้ นั่งใกล้ก็ไม่ใช่ นอนใกล้ก็ไม่ใช่
และยืนใกล้ก็ไม่ใช่ ทำอย่างไร จึงจะเป็นผู้ที่ใกล้ โยมผู้หญิง ผู้ชายทั้งหลาย
ทานบารมี ตั้งอยู่ในทาน การถวายของตามที่จัดหามาได้ มีมากก็ทานมาก มีน้อยก็ทานน้อย ทานตามมีตามเกิด
ศีลบารมี ตั้งอยู่ในศีลห้า ศีลแปด
ธรรมบารมี ตั้งอยู่ในธรรม คำสั่งสอนของเราแล้ว ศาสนธรรมคำสั่งสอนของเราก็เจริญ
เต็มไปด้วย พระโสดา ไม่เลือกผู้หญิง ผู้ชาย เต็มไปด้วย พระสกิทาคา
ได้ทั้งหญิง ทั้งชาย เต็มไปด้วย พระอนาคา เต็มไปด้วย พระอรหันต์
จิตวิญญาณ เท่ากันทั้งนั้น แม้โยมทั้งหลาย ทานบารมีก็ไม่ทำเลย ศีลบารมี ศีลห้า ศีลแปด
ก็ไม่เอา ธรรมคำสั่งสอนของเราก็สูญหมด หายหมด ไม่เป็นประโยชน์ แก่มนุษย์
ธมฺโม จ วินโย จ
พระธรรมอยู่ที่ไหน เดิมทีอยู่ที่กายพระพุทธเจ้า ที่ใจพระพุทธเจ้า น้อมเข้ามาในกายของเรา
ก็เป็นตัวเดียวกันนั่นแหละ พระธรรมที่ใจของเรา วินัยก็ที่ใจของเรา
ธรรมนั้นคืออะไร รูปก็พระธรรม เวทนาก็พระธรรม สัญญาก็พระธรรม วิญญาณก็พระธรรม
ตาก็พระธรรม หูก็พระธรรม จมูกก็พระธรรม ปาก ก็พระธรรม
กายก็คือพระธรรมนั่นแหละ ใจที่เราทำบาป บาปก็เกิดจากหัวใจ นี่แหละ
หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม
ธรรมมะกับมนุษย์ ปฏิปทาของครูบาอาจารย์สายวิปัสสนากรรมฐาน 
