ต่อไป »

[phonsakw]

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความกำจัดราคะ ความกำจัดโทสะ ความกำจัดโมหะ นี้เป็นชื่อแห่งนิพพานธาตุ. ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่า อมตภาพ......" ภิกขุสูตร ที่ ๒

ผมแกะมนต์สะกดจากอวิชชาบทนี้ให้นะครับ

ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่า อมตภาพ = พวกเราจะกลายเป็นอมตะ ไม่ตาย (ไม่เกิด ไม่แก่ ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยอีกเลย) ถ้าพวกเราหมดสิ้นซึ่งความโลภ โกรธ หลง

จิตที่ไม่บริสุทธิ์ มีราคะ มีโทะ มีโมหะ ทำให้เกิดร่างกายของคุณที่ไม่เป็นอมตะ = กายมนุษย์

จิตที่บริสุทธิ์ ไม่มีราคะ ไม่มีโทะ ไม่มีโมหะ ก็ทำให้เกิดร่างกายของคุณที่เป็นอมตะ = กายมนุษย์อมตะ แต่กายมนุษย์อมตะนี้ พระพุทธเจ้าเรียกว่า "กายธรรม หรือธรรมกาย" หรือนิพพานธาตุ(ความกำจัดราคะ ความกำจัดโทสะ ความกำจัดโมหะ นี้เป็นชื่อแห่งนิพพานธาตุ)

+++นี่เป็นตรรกะที่ commonsense ที่สุดในพุทธศาสนา แต่คุณตีความไม่มีทางได้ เพราะคุณถูกไวรัสอวิชชา มันสะกดจิตอยู่+++

[AVATAR]

กายมนุษย์อมตะ แต่กายมนุษย์อมตะนี้ พระพุทธเจ้าเรียกว่า "กายธรรม หรือธรรมกาย"

ไปเอามาจากไหน..? พระพุทธเจ้าเรียกอย่างนี้หรือลุง...ไปหาข้อความที่เขียนเอาไว้ในพระไตรปิฎกให้ดูหน่อยแล้วยกมาจึงจะเชื่อ...บ้าง

สไตล์เดิมไม่เปลี่ยนเลย ภาษาศาสนาเค้าเรียก อนุสัย ภาษาไทยโลกๆเค้าเรียก สันดาน จับโน่นนิดนี่หน่อย แล้วมาอนุมานเข้ากับความเห็นที่เป็นมิจฉาทิฏฐิของตนเอง...

ยังมั่วอยู่กับกายโน้นกายอย่างนี้...มันก็ต้องให้ไปแขวนกายเท้งเต้งอยู่ พุทธเกษตร นั่นแล....

 

[phonsakw]

4. ในจักกวัตติสูตร ๑๑/๘๔ ขันธสังยุต ๑๗/๕๓๓๓๓. มหาปรินิพพานสูตร ๑๐ มีความว่า:

(๑) “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! พวกเธอจงมีตนเป็นที่พึ่งเถิด อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย จงมีธรรมเป็นที่พึงเถิด อย่างมีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย"

ย้ำ! ! พวกเธอจงมี ตน เป็นที่พึ่งเถิด อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่ถึงเลย จงมี ธรรม เป็นที่พึงเถิด อย่างมีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย

หลักฐานนี้ชัดครับ

อัตตา = ตน ที่พระพุทธเจ้าหมายถึง คือ ธรรม ตน(อัตตา) กับ ธรรม จึงเป็นสิ่งเดียวกัน เรามีอัตตา(ธรรม)เป็นที่พึ่ง

เบญจขันธ์ = อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ธรรมขันธ์ = นิจจัง สุขขัง อัตตา


5. ข้อ 5 นี่ชัดเจนที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรชัดกว่านี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้มีพุทธพจน์ปรากฏในพระไตรปิฎกบาลี ที.ปา.๑๓/๔๙/๘๕ ว่า

"ภิกษุทั้งหลาย เธอจงเป็นผู้มีอัตตา (ตน) เป็นที่พึ่ง มีอัตตาเป็นสรณะ จงเป็นผู้มีธรรมเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นสรณะ
ไม่มีสิ่งอื่นเป็นสรณะอยู่เถิด

(อตฺตทีปา ภิกฺขเว วิหรถ อตฺตสรณา อนญฺญสรณา ธมฺมทีปา ธมฺมสรณา อนญฺญสรณา)"

อัตตา(ตน)นั้นแท้จริงก็คือธรรม

[phonsakw]

กายมนุษย์อมตะ แต่กายมนุษย์อมตะนี้ พระพุทธเจ้าเรียกว่า "กายธรรม หรือธรรมกาย"

ไปเอามาจากไหน..? พระพุทธเจ้าเรียกอย่างนี้หรือลุง...ไปหาข้อความที่เขียนเอาไว้ในพระไตรปิฎกให้ดูหน่อยแล้วยกมาจึงจะเชื่อ...บ้าง

พระอวโลกิเตศวร : ธรรมกาย คือ อายตนะนิพพาน, พระพุทธเจ้า : ธรรมกาย เป็น อัตตา


อ้างอิง 1. [ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร พระอวโลกิเตศวรสอนพระสารีบุตรว่า[/color]


" ธรรมกาย ก็คือปรัชญาปารมิตาซึ่งเป็นสภาวธรรมแห่งพระตถาคตตรัสรู้
ก็คืออายตนะนิพพานนั้นเอง ย่อมปราศจากการมาในอดีต ฤาการไปในอนาคต แลในปรัตยุบันกาลเล่าก็ปราศจากการตั้งอยู่มั่นคง "


อ้างอิง 2.[ ขุทฺทกนิกาย จริยา อรรถกถาปกิณณกกถา เล่ม 74 หน้า 571

"...หรือบารมีย่อมตักตวงคุณมีศีลเป็นต้นอื่นไว้ในสันดานของตนเป็นอย่างยิ่ง หรือบารมีย่อมทำลายปฏิปักษ์อื่นจาก ธรรมกายอันเป็นอัตตา...."


อ้างอิง 3. [จากหนังสือชุมนุมบทความของหลวงปู่เปรม (เปมงฺกโร ภิกขุ) วัดบรมนิวาส กรุงเทพมหานคร


  ------- เปมงฺกโร ภิกฺขุ--------

จิตบริสุทธิ์พ้นจากอำนาจวัฏฏะ ๓ คือ กิเลส กรรม วิบาก เป็นตัวธรรม เป็นสัจจะธรรม คือ นิโรธสัจจ์ คู่กับ ทุกขสัจจ์นั้น และเป็นอัตตาตัวตน ดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า

อตฺตทีปา วิหรถ อตฺตสรณา อนญฺญสรณา
ธมฺมทีปา วิหรถ ธมฺมสรณา อนญฺญสรณา แปลว่า
ท่านทั้งหลาย จงมีตนเป็นที่เกาะกุม มีธรรมเป็นที่พึ่ง อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง ดังนี้

ตน คือ ธรรม / ธรรม ก็คือ ตน
ธรรม คือ จิตที่บริสุทธิ์ เป็นวิมุตติจิต เป็นอมตธรรม ธรรมที่ไม่ตาย หรือนิพพาน ก็ได้.


สรุป


อายตนะนิพพาน คือ ธรรมกาย คือ จิตบริสุทธิ์ คือ ธรรม คือ นิพพาน คือ วิมุตติจิต

[AVATAR]

ไม่เห็นคำตอบมันจะเข้าท่าชัดเจน แจ่มแจ้งเลยซักกะอัน

อันแรกคำภีร์ของมหายานก็ไม่ชัดเจน

อันต่อมาลอกมาจากอรรถกถา ไม่ใช่พระไตรปิฎก เป็นการนำเสนอแนวความคิดเห็น

อันต่อมาก็ลอกจากหลวงปู่เปรมมา หลวงปู่นั้นกล่าวไว้ถูกต้องตรงตามธรรมทุกอย่าง จบที่ ดังนี้ นะครับ นอกนั้นลุงมั่วเอาเองอีกแล้ว

แต่กลับเป็นคุณลุงเองที่ยังไม่เข้าใจได้อย่างแยบคาย จึงไม่รู้ความหมาย ซึ่งมันก็เป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจได้ผมเข้าใจครับ

เรื่องของลุงมันจึงวนเวียนอยู่กับตนและอัตตา อย่างไม่เปลี่ยนแปลง

เมื่อไรคุณลุงจะได้ปัญญาบ้างหนอ...แต่ก็พอรู้ทำไมจึงเป็นผลเช่นนี้...