ต่อไป »

[golfreeze]

เรามักเมาท์กัน
เรื่องความน่ากลัวตอนโลกแตก
และหลังไม่มีโลกอยู่

: แต่ไม่เมาท์กัน
เรื่องมหันตภัยแห่งบาปกรรม
ทึี่ร่วมกันพอกพูนเพิ่มขึ้นทุกวัน

• คนส่วนใหญ่ใช้เวลาในชีวิต
ครุ่นคิดถึงเรื่องน่าเจ็บใจ
มากกว่าเรื่องน่าสบายใจ

: แค่นี้ก็เพียงพอจะเป็นเหตุ
ให้ตายอย่างไม่สบายใจแล้ว

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

• ในความเป็นพุทธ
คุณจะรู้ว่าตัวเองเริ่มแน่พอ
เมื่อสูญคนรักโดยไม่เสียน้ำตา
และไม่มีความถือสาแม้ต้องคุยยาวกับศัตรู

• ใช้ชีวิตแบบชาวพุทธที่มีความเบิกบาน
คือวางแผนจะอยู่อย่างเจริญรุ่งเรืองไปอีกหลายสิบปี
แต่ก็เตรียมตายอย่างสบายใจในวันนี้

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

• โลกนี้แบ่งออกเป็นเขตพื้นที่ปลอดภัย กับเขตพื้นที่สุ่มเสี่ยง
และเป็นอย่างนี้มาทุกยุคทุกสมัย
ไม่มีสมัยใดที่โลกปูตลอดด้วยพื้นที่ปลอดภัยหรือสุ่มเสี่ยงอย่างเดียว
ต้องมีกระจายเขตดีเขตร้ายไว้ให้บริการส่ำสัตว์
ผู้มีบุญมีบาปอย่างทั่วหน้าอยู่เสมอ

ฉะนั้น
ขอให้ลืมเรื่องภัยล้างโลกแบบกวาดทีเดียวหายเรียบไปได้
วันหนึ่งโลกอาจถึงกาลแตกดับจริง
แต่ป่านนั้นต้องไม่มีสัตว์บุญมาก
อย่างมนุษย์หลงเหลืออยู่อีกต่อไปแล้ว

• โลกยังไม่แตกวันนี้
แต่ก็อย่าประมาทเลยครับ
เพราะเราอาจยืน เดิน นั่ง นอนอยู่ในเขตประหาร
และเราก็ไม่อาจทราบเสียด้วยว่า
ถึงเวลาของเราหรือยัง

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

• ขอให้คำนึงถึงการเตรียมเสบียง
ไว้เพื่อความไม่ประมาทแหละดีที่สุด

: เราจะได้ไม่ต้องกลัว
ไม่ต้องถามหาคำทำนายว่า
ที่กำลังหายใจได้
กำลังรู้สึกและนึกคิดได้เหมือนอย่างนี้
วาระสุดท้ายจะต้องตายเดี่ยวหรือตายหมู่
ตายดีหรือตายทรมาน
ตายในขณะที่จิตเป็นกุศลหรืออกุศล

: เพราะธรรมดาผู้สั่งสมบุญ
ตุนเสบียงไว้มากๆ
ย่อมอุ่นใจอยู่เสมอว่ากรรมขาวทั้งปวง
จะตามไปช่วยอุดหนุนค้ำจุน
มิให้หลงตายตกร่วงลงต่ำอย่างแน่นอน

ดั ง ต ฤ ณ
► http://www.facebook.com/dungtrin

_____________________

TUNYAR : Admin fanpage
► http://www.facebook.com/DungtrinFanClub

วันที่ชีวิต "ไม่ขาดทุน"
คือ วันที่ได้ทำบุญ และให้อภัย

วันที่ชีวิต "ได้กำไร"
คือ วันที่เราตั้งใจ ทำความดี