ความเห็นที่ 8 โดยคุณ มะขามป้อม วัน พุธ ที่ 1 มีนาคม 2543 12:35:59ที่จริงเรื่องของความรู้สึกถึงมายาแห่งจิตนี้ มันมีต้นสายปลายเหตุของการปฏิบัติอยู่ครับ
ผมได้ถามหลายๆ คนว่ารู้สึกไม่ว่าโลกที่เราอยู่นี้มันเป็นเพียงภาพมายา เขาก็บอกว่า
ไม่รู้สึก ตัวผมเองเมื่อก่อนก็ไม่รู้สึก ถ้าอย่างนั้นอะไรคือสาเหตุ
สาเหตุก็คือเราไม่รู้จักจิต (รู้แต่คำนิยามในตำรา ว่าจิตคือธรรมชาติที่รับรู้อารมณ์)
แต่ไม่ประจักษ์แจ้งแก่ตนเองว่า จิตแท้จริงคืออะไร ความรู้จริงนี้เกิดจากการมองเห็นจิต
(ภาวนามยปัญญา) คือเห็นแค่ครั้งเดียว ก็รู้อยู่ตลอดเวลาว่านี่คือจิต ธรรมชาติที่รับรู้
อารมณ์ อยู่ขณะนี้คือจิต (จริงดังคำของหลวงปู่ดุลย์ ไม่ผิดเพี้ยนเลยว่า จิตเห็นจิต เป็นมรรค)
แต่ถ้าจิตเห็นจิตแล้วไม่โยนิโสนมสิการถึงอนัตตาของมัน ความรู้สึกถึงมายาแห่งจิต
ก็ไม่เกิด เมื่อไม่รู้สึกถึงมายาแห่งจิตก็ง่ายต่อการหลงสัญญาว่าเป็นใจ (อย่างที่
หลวงปู่มั่นกล่าว)
โดยสรุปตรงนี้ก็คือ มีการปฏิบัติ จนเห็นแจ้งว่าจิตคืออะไรก่อน หลังจากนั้นต้องมี
การโยนิโสนมสิการถึงอนัตตาของจิต เมื่อความรู้สึกถึงมายาแห่งจิตนี้เกิดขึ้นแก่เราแล้ว
เราก็จะรู้สึกอยู่ทุกครั้งที่เจริญสติปัฏฐานครับ
***คำเตือน***
อันตราย! เป็นความสามารถเฉพาะตัว ห้ามเลียนแบบ
ที่จริงว่าจะไม่ post เรื่องนี้ แต่พี่สันตินันท์ต้องการให้เก็บไว้เป็นร่องรอยสำหรับ
ผู้มาทีหลังบ้าง รู้ไว้เป็นแนวทางปฏิบัติเท่านั้นนะครับ
อ่านจบแล้วก็เหยียบเอาไว้เลย อย่างเก็บไปปรุงแต่งตาม
โดยคุณ มะขามป้อม วัน พุธ ที่ 1 มีนาคม 2543 12:35:59
ภาวนา เจริญสติ และ ปัญญา กับแนวปฏิบัติภาวนาตามหลัก สติปัฏฐาน 4
