ต่อไป »

[พระสุโชติ]

ธรรมบรรยาย
เรื่องสร้างจิตสำนึกถึง พระคุณพ่อแม่
บรรยายโดย
พระสุโชติ ธัมมโชโต
(ถอดเนื้อหาสาระมาจากม้วนเทป)


วัดเทียศิลาราม บ้านหลักหินใหม่ หมู่ที่ ๑๘
ตำบลบักดอง อำเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ
โทร.๐๘๙ - ๒๘๒ ๕๙๔๖

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า    จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน   เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก   เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน   ต้องราวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร   อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย    คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า    เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน   คลายทุกข์ร้อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง   ให้นึกถึงครั้งเยาว์วัย
ร้องให้ยามป่วยไข้   ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่   แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล   เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด   ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ   หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง    มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป   ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง

เราลองคิดทบทวนดูชีวิตของเราซิว่า นับตั้งแต่เราถือกำเนิดเกิดในครรภ์ของแม่เรานั้น ท่านทนทุกข์ลำบากกับพวกเรามากน้อยขนาดไหน ต้องประคับประคองครรภ์ไว้อย่างดี ทั้งๆ ที่ท่านเองก็ไม่รู้ว่า ลูกที่อยู่ในท้องของแม่นั้นเป็นใครมาจากไหน แต่ดวงใจของผู้เป็นแม่ รักถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูแลเป็นอย่างดี ขนาดยังไม่ทันเห็นหน้าลูก ลูกยังไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้แก่ท่านเลย แต่ท่านก็หวังดีกับเราตั้งแต่เรา ถือกำเนิดเกิดในครรภ์ของท่าน วันที่เราคลอดออกมาจากครรภ์ของแม่นั้น เป็นวันที่แม่ของเราทุกคนต้องเจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วกายา จึงบอกได้เลยว่า “วันเกิดลูกเกิบคล้ายวันตาย ของแม่”
ถึงเจ็บปวดเหน็บชาถึงเพียงใด แม่ก็ไม่บ่นสักคำเดียว กลับดีใจที่ตนได้เห็นหน้าลูก ได้ยินเสียงลูกในครั้งแรก แม่ได้เหลือบมองดูลูกด้วยสายตาที่อ่อนโยนอย่างมีเมตตาปราณี หวังให้ลูกมีความสุขทุกสมัย ดิฉันจึงขอเอาบทกลอนประพันธ์บทหนึ่งมามอบให้ พวกเราทั้งหลายได้ฟัง เพื่อรำลึก นึกถึงผู้มีพระคุณ อันใหญ่หลวงของเรา ดังต่อไปนี้

[พระสุโชติ]

รักใดเล่า   รักแท้    เท่าแม่รัก
ผูกสมัคร   รักมั่น    ไม่หวั่นไหว
ห่วงใดเล่า   เท่าห่วง   ดั่งดวงใจ
ที่แม่ให้   กับลูก    อยู่ทุกครา
ยามลูกขื่น   แม่ขม    ตรมหลายเท่า
ยามลูกเศร้า   แม่โศก    วิโยคกว่า
ยามลูกหาย   แม่ห่วง    ดังดวงตา
ยามลูกมา   แม่หมด   ลดห่วงใย
รักของใคร   หรือจะแท้   เท่าแม่รัก
ผูกสมัคร   สายเลือด   ไม่เหือดหาย
คนอื่นรัก   ยังประจักษ์   ว่ารักคลาย
จืดจางง่าย   ไม่จีรัง    ดั่งมารดา
(

ลูกบางคนเป็นคนดีของแม่ ทำให้แม่สบายใจชื่นใจมีความสุขกับลูก รู้คุณของแม่และตอบแทนคุณของท่าน ในฐานะผู้เป็นแม่นั้น ท่านมีพระคุณกับเรามาก สุดที่จะพรรณาให้จบสิ้นไปได้

“พระคุณแม่    นั้นประมาณ    ไม่สิ้นสุด
แม้สมมติ    เอาแผ่นดิน    สิ้นแห่งหน
เป็นหมึกก้อน    ผ่อนละลาย    ในสายชล
ให้ทั่วหน    แห่งสมุทร    สุดนที
แล้วเอาเขา    พระสุเมรุ    ที่เด่นหล้า
เอาปากปา    จุ่มหมึก    บันทึกที่
เอาท้องฟ้า    เป็นกระดาษ    วาดคดี
แล้วเขียนชี้    ชมบุญ    คุณมารดา
เขียนจนสิ้น    ดินฟ้า    มหาสมุทร
เขียนจดสุด    พระเมรุ    ที่เด่นหล้า
แต่ไม่สุด    สิ้นบุญ    คุณมารดา
จึงนับว่า    ใหญ่ยิ่ง    สิ่งทั้งปวง”

[พระสุโชติ]

ท่านยอมลำบากตรากตรำเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าอยู่แต่กับการงาน โดยมีลูกนั้นแหละเป็นแรงใจเป็นกำใจให้แก่ท่าน แม่บางท่านหรือบางคนอดตาหลับขับตานอน ทำงานก่อสร้าง ปีนขึ้นไปสู่ที่สูงตากแดดตากลมเหงื่อไหลโทรมกาย เพื่อหาเงินทองส่งลูกเรียน ให้เทียมหน้าเทียมตาบุคคลอื่นเขา กลัวลูกของตนจะลำบากในอนาคตกาลภายหน้า แต่แล้วลูกบางคน กำลังทำตัวให้สังคมรังเกียจ เป็นคนที่ดื้อด้านต่อพ่อแม่เป็นอย่างมาก หลบเรียนบ้าง เล่นการพนันบ้าง เที่ยวผู้หญิงผู้ชายจนติดโรคร้ายเข้ามาในชีวิตชิงตัวตายก่อนพ่อแม่ด้วยการติดโรคร้าย ทำให้แม่น้ำตาตกไหลรินแทบเป็นสายเลือดนั่นหรือ คือรางวัลของแม่ เหมือลูกบางคนนอนอยู่ที่วัดพระบาทน้ำพุ นอนรอวันใกล้ตายหลังจากติดโรคเอดส์ แล้วเขียนจดหมายมาลาแม่ตายเป็นครั้งสุดท้ายว่า.................

แม่จ๋า ขอลาแม่ด้วยจดหมาย
ด้วยลูกนี้ใกล้ตาย
เหลือลมหายใจอีกไม่นาน
เหตุก็เพราะลูกเดินหลงทาง
ไม่เคยฟังแม่เตือน
หนีการเรียนคบเพื่อน เสพยาบ้ากัญชายาอี
ลูกติดโรคร้ายเพื่อนก็พากันหนี
เงินที่มีก็ใช้จนไม่ได้เรียน
แม่จ๋า น้ำตาของลูกมันไหล
กว่าจะรู้ตัวได้ หรือก็สายไป ไม่พากเพียร
แม่ท่านเฝ้าดิ้นรนทนทำ ทั้งจำนำที่นา
ทุกข์ระทมเจียนบ้าหาเงินมาให้เป็นค่าเรียน
ลูกกลับเมามายจนไม่ได้อ่านได้เขียน
คอยโดดเรียนสุดท้ายก็โดนกรีฑา
แม่จ๋าขอลาแม่ก่อนชาตินี้
หากชาติหน้าถ้ามี ขอเป็นลูกแม่อีกได้ไหม
ลูกจะตั้งใจทำความดี เหมือนที่แม่กล่าวเตือน
หนีให้ไกลจากเพื่อนที่โง่เขลามัวเมาอบาย
ขอฝากบทกลอนอุทาหรณ์สอนใจ
เตือนเด็กไทยอย่าหลงคลั้งไคล้เพื่อนที่ไม่ดี

[พระสุโชติ]

แทนที่ลูกจะได้เผ่าศพพ่อศพแม่ กลับดันมาให้พ่อแม่ มาเผ่าศพลูกของตน วางดอกไม้จันทร์ให้แก่ลูกของตน ช่างอนาทรร้อนใจยิ่งนัก สุดเศร้าโศกามากเหลือเกิน เราจะทำตัวอย่างนั้นหรือ ที่จะมอบเป็นรางวัลให้แก่พ่อแม่ของเรา รู้หรือไม่ว่า ยามเราสุข พ่อแม่พลอยมีความสุขด้วย ยามเราทุกข์   พ่อแม่ พลอยมีทุกข์ด้วย ท่านจึงมีดวงใจที่ดีให้กับ ลูกของตนอยู่ทุกสมัย แต่ลูกกลับลืมท่าน คิดถึงท่านเป็นคนสุดท้าย

“โอ้พระคุณใครใครในพิภพ
ยังรู้จบแจ้งคำมาพร่ำขาน
แม่และพ่อคุณต่อบุตรสุดประมาณ
ขอกราบกรานระลึกถึงซึ้งพระคุณ

โอ้พระคุณเหนือเกล้าของลูกเอย
ลูกไม่เคยลืมบุญคุณของแม่นี้
สุดซาบซึ้งถึงค่าความปราณี
ที่แม่มีอยู่กับลูกจิตผูกพัน
ลูกจะแทนคุณได้อย่างไรหนอ
เพื่อให้พอเพียงบุญคุณของแม่นั้น
ลูกบวชเรียนเพียรพากมากอนันต์
แต่ดูหมั่นเล็กน้อยด้วยเกินไป”

ดวงใจแม่สะอาดแท้กว่าทุกสิ่ง
ดวงใจแม่สะอาดยิ่งกว่าสิ่งไหน
ดวงใจแม่สะอาดเกินกว่าสิ่งใด
ดวงใจแม่มีไว้เพื่อลูกเอย

[พระสุโชติ]

ตอนนี้ถ้าใครเคยผิดพลาดบกพร่องมาแล้ว จงรีบกลับตัวเสีย ก่อนที่ไม่มีวันเวลาที่ให้เราเลิกจากการประพฤติตนเป็นคนไม่ดีของพ่อแม่จงรีบ ทำตัวให้เป็นที่หวังพึ่งพาอาศัยของพ่อแม่ได้ต่อไป
ยามมีกิจ หวังให้เจ้า    เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้    หวังให้เจ้า    เฝ้ารักษา
ยามเมื่อถึงคราว    ล่วงลับ    ดับชีวา
หวังให้เจ้า    เฝ้าปิดตา    คราสิ้นใจ

มีเรื่องดังต่อไปนี้ ให้เราทั้งหลายได้ฟัง เพื่อเตือนจิตสะกิดใจ มีผู้ชายคนหนึ่งชื่อเจ้า ดวงเป็นเด็กที่ดีของแม่มาโดยตลอด ช่วยการงานแม่มาทุกอย่างเท่าที่ตนจะทำได้ อยู่กับแม่สองคน แม่ส่งเรียนจนจบชั้น ประถมปีที่หกแล้ว ได้ขอแม่ไปเรียนที่ตัวเมือง แต่แม่ก็เป็นห่วงลูกเหลือเกิน ใจหนึ่งก็อยากให้ไปเรียน แต่อีกใจหนึ่ง ก็เกรงกลัวลูกจะไปคบเพื่อนที่ไม่ดีกลัวมัวเมาอบายมุขต่างๆ แต่ลูกก็อ้อนวอนขอแม่บ่อยครั้ง แม่ก็เลยตัดสินใจ ส่งลูกเรียนอยู่ในตัวเมือง ไปเรียนใหม่ๆ ก็ตั้งใจเล่าเรียนเขียนอ่านเป็นอย่างดี แต่ไปอยู่กับสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี ก็พาตัวตกต่ำ ถลำตัวไปทำความชั่วอย่างไม่เกรงกลัวใคร จากที่ไม่เคยโกหกแม่ ก็โกหกแม่เป็น จากไม่เคยกินเหล้า ก็กินเหล้าเป็น
สมแล้วองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสบอกไว้ว่า หากเราหาสังคมคนดีไม่ได้ การเที่ยวไปคนเดียวประเสริฐกว่าการร่วมอยู่กับคนชั่ว เพราะจะพาตัวตกต่ำ ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า
เจ้าดวงถูกแม่ส่งเรียนโดยที่แม่เข้าใจว่า ลูกของแม่เอาเงินที่แม่หามาได้นั้นแหละไปพากเพียรเรียนหนังสือให้มีอนาคตที่ดีของตน แต่ความจริงแล้ว เจ้าดวงไม่ได้เอาเงินของแม่ที่หามาให้ไปศึกษาเล่าเรียนเลย แต่กลับเอาไปใช้ ในการเที่ยว หลายวันต่อมาเจ้าดวงร้อนเงิน ขอเงินแม่บ่อยขึ้น แม่ก็ส่งไปให้ แล้วได้กลับมาเยี่ยมบ้านพร้อมกับเพื่อน
แต่แล้วแม่ท่านก็ตกใจกับลูกเหลือเกิน ไม่เคยเห็นสภาพลูกดื่มเหล้าเมาเดินเซแม่เห็นแล้วน้ำตาตกร่วงออกมา แล้วขึ้นไปพักผ่อนข้างบนบ้านสองชั้น และแล้วได้บังคับแม่ให้ไปซื้อเหล้ามาให้กิน แม่ผู้มีจิตวิญญาณที่เมตตาต่อลูก ได้บอกลูกว่า ลูกเอย.....

[พระสุโชติ]

พอกันทีเถอะกับเหล้า แม่ขอร้อง เจ้าดวงได้ถีบแม่ตกจากบันไดบ้าน ใช้ให้แม่ไปซื้อเหล้า
แม่ท่านเลี้ยงลูกมาโตจนขนาดนี้ ส่งเสียให้ลูกเล่าเรียน เมื่อยกายแล้ว ยังไม่พอ ต้องมาลำบากใจอีก พอเจ้าดวงทำธุระทางบ้านเสร็จ ก็ได้เดินทางกลับไปกับเพื่อนเข้าสู่ตัวเมือง
วันหลังเจ้าดวงขอเงินแม่อีก แม่ก็จำยอมต้องจำนองจำนำที่นาตลอดจนถึงขายบ้านเพื่อหาเงินให้เจ้าดวง จนแม่ไม่มีที่หลับที่นอน ต้องเร่ร่อนพเนจรไปอย่างอนาถา เจ้าดวงใช้เงินในทางที่ไม่ดี ชาวบ้านในละแวกนั้นคนหนึ่ง สงสารแม่ของเจ้าดวง ได้สร้างกระต็อบให้แม่ของเจ้าดวงอยู่อาศัยหลังสวนบ้านของตน แม่คิดถึงลูกอยากให้ลูกเป็นคนดี คิดจนเลือดกระอักออกจากปาก แม่ของเจ้าดวงได้เอานิ้วมือ จิ้มเลือดแล้วเขียนติดหมอนที่เจ้าดวงเคยหนุนไว้ว่า “ดวงใจแม่”วันนั้นเจ้าดวงกลับมาหาแม่ในกระต็อบพอดี หวังจะขอเงินแม่ ตะคอกเรียกแม่ “แม่......แม่..........”เปิดประตูให้หน่อย วันนั้นเป็นวันที่เจ้าดวงโชคร้ายที่สุด เพราะคนคนนั้น หมดแล้วหมดเลย คือแม่ได้ถึงแก่กรรมเสียชีวิตลง ทั้งๆที่มือได้กอดหมอนอย่างหนาแน่นที่เขียนคำว่า ดวงใจแม่ เจ้าดวงตกใจมากเมื่อรู้ว่าแม่ของเรา ได้ตายลงแล้ว และก็ได้สติระลึกถึงคุณ ของแม่ แม่ของเรา แล้วได้อุ้มแม่ไปเผาในวัด พนมมือขอขมาแม่ว่า พูดขึ้นว่า

วิญญาณแม่ อยู่ที่ใด ในใต้หล้า
สุดขอบฟ้าสิงห์สถิตอยู่ทิศไหน
ขอให้แม่มีความสุขพ้นทุกข์ภัย
สู่สวรรค์ครรภ์ลัยสบายอุรา
เกิดชาติหน้าฉันใดดั่งใจหมาย
ขออย่าได้ด่วนจากดั่งฝันหา
เป็นแม่ลูกกันอีกดั่งเจตนา
ขออย่ามาด่วนจากพรากกันเลย
ในชาตินี้ลูกผิดพลาดไปแล้ว
โอ้แม่แก้วลูกอันธพาลมากจริงเอย
ยังมิได้ตอบแทนคุณของแม่เลย
ชะตาเอยชีวิตอนิจจัง

[พระสุโชติ]

ขอน้อมนอบหมอบกราบแท้พระแม่แก้ว
สำนึกแล้วความเลวเคยเลวไหล
ลูกซึ้งแล้วแนววิถีที่เป็นไป
แม่ช้ำใจเพราะลูกมาจนชาชิน
ลูกสร้างกรรมทำบาปกราบเท้าแม่
ซึ้งใจแท้แม่อภัยให้หมดสิ้น
น้ำตาแม่แต่ละหลดที่รดริน
เมื่อได้ยินลูกเสเพลเนรคุณ
ด้วยกายกรรมที่ไม่ดี ด้วยวจีกรรมที่ไม่ดี และด้วยมโนกรรมที่ไม่ดี
กรรมใดที่ลูกเคยล่วงเกินต่อพระคุณแม่ ตั้งแต่อดีต จนถึงปัจจุบัน
ลูกขอขมา ลาโทษโปรดอโหสิกรรม โปรดอโหสิกรรม
ให้แก่ลูกด้วย ขอดวงจิตวิญญาณของผู้เป็นแม่ในโลก
จงมีความสุข
ความเจริญ ความรุ่งเรื่อง ร่มเย็น
เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ของลูกตลอดไปด้วยเทอญ

           
ขอบอกบุญท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วยสักนิดหนึ่ง
ที่เร่งด่วนที่สุด
       
๑.) ขอเรียนเชิญท่านผู้มีจิตศรัทธาร่วมเป็นเจ้าภาพ
ถวายแผ่นซีดีเปล่าเพื่อแจกธรรมชุดสร้างจิตสำนึกถึงพระคุณพ่อแม่
๒.) ขอเรียนเชิญท่านผู้มีจิตศรัทธาร่วมเป็นเจ้าภาพ
ซื้อซองจดหมายที่สามารถบรรจุแผ่นซีดี พร้อมแสตมป์ เพื่อจัดส่งธรรมะเป็นธรรมทาน
       
ท่านสามารถร่วมทำบุญและบริจาคได้ที่ พระสุโชติ ธัมมโชโต
ส่งมาที่ พระสุโชติ ธัมมโชโต
วัดเทียบศิลาราม ม.๑๘ ต.บักดอง อ.ขุนหาญ จ.ศรีสะเกษ ๓๓๑๕๐
โทร.๐๘๙ - ๒๘๒ ๕๙๔๖