สวรรค์อยู่ในอกนรกอยู่ในใจ

สวรรค์อยู่ในอกนรกอยู่ในใจ นั้นถูกแล้ว แต่ต้องเข้าใจว่า ใจที่ว่าหมายถึง ภวังค์จิต หรือ จิตใต้สำนึก

ในภวังค์จิต หรือ ในจิตใต้สำนึกของเรามันมีภพภูมิอยู่ ภพภูมิที่อยู่นั้นคือ สวรรค์นรกพรหมโลกและอบายภูมิต่างๆนั่นเอง

สวรรค์นรกพรหมโลกและอบายภูมิต่างๆแสดงออกให้เรารับรู้ได้ 2 ทาง

1. ทางใจที่เป็นภวังค์จิต หรือ เป็นจิตใต้สำนึก มนุษย์เราเรียกการรับรู้นั้นว่า "ความฝัน" แม้ว่าฝันของเราทุกวัน มักจะเป็นลมๆแล้งๆ แต่มีความฝันอีกแบบ ที่จิตวิญญาณของเราออกจากร่างกาย แล้วไปท่องเที่ยวในภพภูมิเหล่านั้น ภพภูมิเหล่านั้นก็คือ สวรรค์นรกพรหมโลกและอบายภูมิต่างๆที่ผมพูดถึง

- คนธรรมดาที่ไม่ได้ฝึกสมาธิจนมีอภิญญาถอดจิต(ถอดกายทิพย์ หรือถอดวิญญาณ)ได้ ส่วนใหญ่จะไม่รู้ และไม่เชื่อว่า ในภวังค์จิต หรือ ในจิตใต้สำนึกของเขา มีสวรรค์นรกพรหมโลกและอบายภูมิต่างๆอยู่ นอกจากมีวิญญาณหรือกายทิพย์อื่นใด เช่น ผี เปรต อสูร เทวดา มาปรากฏให้เขารับรู้ทางอายตนะตา หู จมูก ร่างกาย ให้เขารับรู้ เช่น ได้กลิ่นธูป กลิ่นดอกไม้ กลิ่นเห็น แต่คนบางคนที่เรียกว่า พวกมีSixth Sense (ซิกซ์เซ้นส์) พวกเขาจะรับรู้ถึงการมาปรากฏของ ผี เปรต อสูร เทวดา ฯลฯ แต่พวกที่คิดว่าฉลาดแต่โง่ฉิบหายในโลกมนุษย์ กลับไปเรียกพวกมีSixth Sense (ซิกซ์เซ้นส์)ว่า "จิตหลอน"

- คนที่ฝึกสมาธิจนมีอภิญญาถอดจิต(ถอดกายทิพย์ หรือถอดวิญญาณ)ได้ เช่น ผมphonsak จะพบผี เปรต อสูร เทวดา ฯลฯ รวมทั้งพบพุทธะืั้เป็นกายทิพย์บริสุทธิ์ เป็นประจำ ผมจึงรู้เรื่องการมีอยู่ และการปรากฎ ของสวรรค์นรกพรหมโลกและอบายภูมิต่างๆแสดงออกให้เรารับรู้ได้ 2 ทาง ทางที่ 2 คือ

2. การปรากฎของสวรรค์นรกพรหมโลกและอบายภูมิต่างๆ ออกมาภายนอกให้เรารู้เห็นเลย เราจะรู้เห็นได้เมื่อเราใกล้ตาย หรือเมื่อเราตายไปแล้วเท่านั้น เพราะว่าโลกของเรามีมิติที่ซ้อนกันอยู่ มีผู้ที่มีอภิญญาเป็นพุทธะขั้นพระพุทธเจ้าเท่านั้น จึงจะเชื่อมมิติที่ซ้อนกันอยู่นั้นให้มนุษย์รู้เห็นได้ด้วยตาของมนุษย์เองเลย ดังที่พระพุทธเจ้าเชื่อมมิติที่ซ้อนกันอยู่นั้นให้มนุษย์รู้เห็นได้ด้วยตาของมนุษย์เอง ที่เรียกว่า "วันพระเจ้าเปิดโลก" หรือ "วันพระพุทธเจ้าเปิดโลก"