KAMMATAN.COM BOARD พุทธกรรมฐาน สติปัฏฐาน4 ภาวนา ศีล สมาธิ ปัญญา แจกCDธรรมะ พาเที่ยววัด กรุณา Login เพื่อมองเห็นกระทู้ เพิ่มขึ้น ครับ

(http://www.kammatan.com/gallary/images/20090311164557_ajan_cha.jpg)
หลวงปู่ชา สุภัทโธ Ajahn Chah - Conditions of the Mind (in Thai & English)

Ajahn Chah - Conditions of the Mind (in Thai & English) (http://www.youtube.com/watch?v=9_oAoNNjjq8#)

หลวงปู่ชา (http://www.youtube.com/watch?v=uJ5BFnyFX7A#)

More information about NongPraPong temple in Ubonratchatani , Thailand.

http://www.kammatan.com/board/index.php?topic=86.0

Profile for Ajan chah (Nongprapong temple) Ubonratchatani , Thailand

More info : http://www.kammatan.com/board/index.php?topic=504.0

Ajanlayaboocha Ajan Chah festival on January 2555 , (Nongprapong temple) Ubonratchatani , Thailand

More info : http://www.kammatan.com/board/index.php?topic=1322

Ajahn Sumedho had been in England for a few years when a letter arrived from Thailand. Even though Luang Por Chah could read and write, he rarely did. In fact, he hardly wrote anything, and he never wrote letters. The message began with a note from a fellow Western monk. It said: “Well, Ajahn Sumedho, you are not going to believe this, but Luang Por decided he wanted to write you a letter, so he asked me to take his dictation.” The message from Ajahn Chah was very brief, and this is what it said:

“Whenever you have feelings of love or hate for anything whatsoever, these will be your aides and partners in building parami. The Buddha-Dhamma is not to be found in moving forwards, nor in moving backwards, nor in standing still. This, Sumedho, is your place of non-abiding.”

"We protect virtue so that virtue will protect us." - Ajahn Chah

เรารักษาศีล เพื่อให้ศีลรักษาเรา

หลวงปู่ชา สุภัทโท

(http://kammatan.com/gallary/images/20131023092139_luangpu_cha222.jpg)

"Morality, concentration and discernment: these three are called the path.
This path is not the final point of Buddhism, something that the Buddha really wanted,
but they are the way to reach the goal. Just like the road leading to this monastery,
it is not what people really want when going to the monastery,
but when they walk along it they will eventually arrive here.
In the same way morality, concentration and discernment are the way to inner peace which is the goal."

- Ajahn Chah

(http://kammatan.com/gallary/images/20140804223921_ajan_cha.jpg)

"They don't bother to clean the toilets! Just keep asking about Nibbana..."
Ajahn Chah

"Take money, for example. In the past there wasn’t any paper money.
Paper was just paper, without any value.
Then people decided that silver money was hard to store,
so they turned paper into money. And so it serves as money.

Maybe someday in the future a new king will arise who doesn’t like paper money.
He’ll have us use wax droppings instead—take sealing wax, melt it, stamp it into lumps,
and suppose it to be money. We’ll be using wax droppings all over the country,
getting into debt all because of wax droppings. Let alone wax droppings,
we could take chicken droppings and turn them into money! It could happen.

All our chicken droppings would be cash.
We’d be fighting and killing one another over chicken droppings."

- Ajahn Chah

People were always coming and asking questions about meditation, such as "Is there some technique that you recommend?" or "Do you have any tips for me?" Luang Por Chah replied: "Just keep it simple."

อธิศีล อธิจิต อธิปัญญา
"เรียบง่าย"

มักมีคนมาสนทนาธรรม สอบถามปัญหา
กับหลวงพ่อชาอยู่เนื่องๆว่า

การเจริญจิตภาวนานั้น
จะต้องมีเทคนิคเช่นไร ?

หรือตัวหลวงพ่อชา
ท่านมีเคล็ดลับบริกรรมอะไรบ้าง ?

จะต้องใช้วิธีปฏิบัติอย่างไรจึงจะได้ผลดี ?

หลวงพ่อชาท่านก็จะตอบกลับไปว่า "ความเรียบง่าย"

If we have real virtue in body and mind,
wherever we are we will be at ease,
and find peace and tranquility.
- Ajahn Chah -
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ถ้าเรามีศีล มีธรรมจริงๆ
ทั้งกายและจิตใจของเราแล้ว
จะอยู่ที่ไหนมันก็สบาย
มันมีความสงบ มันมีความระงับ
- หลวงปู่ชา สุภทฺโท -
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

(http://kammatan.com/gallary/images/20141012124118_luangpu_cha3.jpg)

ศีลนั้นคือระเบียบควบคุมรักษากายวาจาให้เรียบร้อย ว่าโดยประเภทมีทั้งของชาวบ้านและของนักบวช
แต่เมื่อกล่าวโดยรวบยอดแล้ว มีอย่างเดียว คือ เจตนา ในเมื่อเรามีสติระลึกได้อยู่เสมอ
เพื่อควบคุมใจให้รู้จักละอายต่อการทำชั่วเสียหาย และรู้สึกตัวกลัวผลของความชั่วจะตามมา
พยายามรักษาใจให้อยู่ในแนวทางแห่งการปฏิบัติถูกต้อง ที่ควรเป็นศีลอย่างดีอยู่แล้ว
ตามธรรมดาเมื่อเราใช้เสื้อผ้าที่สกปรก และตัวเองก็สกปรกย่อมทำให้จิตใจอึดอัดไม่สบาย
แต่ถ้าหากเรารู้จักรักษาความสะอาดทั้งร่างกาย และเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม ย่อมทำให้จิตใจผ่องใสเบิกบาน
ดังนั้น เมื่อศีลไม่บริสุทธิ์ และกายวาจาสกปรก ก็เป็นผลให้จิตใจเศร้าหมองขัดต่อการปฏิบัติธรรม
และเป็นเครื่องกั้นใจมิให้บรรลุถึงจุดหมาย ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับจิตใจที่ได้รับการฝึกมาดีหรือไม่เท่านั้น
เพราะใจเป็นผู้สั่งให้พูดให้ทำ ฉะนั้นเราจึงต้องมีการฝึกจิตใจต่อไป

- หลวงปู่ชา สุภัทโท -

"โอวาทบางตอน"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Morality is restraint and discipline of body and speech.
On the formal level this is divided into classes of precepts for lay people and for monks and nuns.
However, to speak in general terms, there is one basic characteristic - that is intention.
When we are mindful or self-recollected, we have right intention. Practicing mindfulness (sati) and self-recollection (sampajañña) will generate good morality.
It is only natural that when we put on dirty clothes and our bodies are dirty, that out minds too will feel uncomfortable and depressed. However, if we keep our bodies clean and wear clean, neat clothes,
 it makes our minds light and cheerful. So too, when morality is not kept, our bodily actions and speech are dirty, and this is a cause for making the mind unhappy, distressed and heavy. We are separated from right practice and this prevents us from penetrating in the essence of the Dhamma in our minds. The wholesome bodily actions and speech themselves depend on mind, properly trained, since mind orders body and speech.
Therefore, we must continue practice by training our minds.

- Ajahn Chah -
"Fragments of a Teaching"

Sitting for hours on end is not necessary.
I have seen chickens sit on their nests for days on end!
Wisdom comes from being mindful in all postures.
Your practice should begin as you awaken in the morning.
It should continue until you fall asleep.
- Ajahn Chah -
"Questions and Answers # 1"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ไม่จำเป็นต้องนั่งภาวนานานนับเป็นหลายๆชั่วโมง
เห็นไก่กกอยู่ในรังของมันทั้งวัน นับเป็นวันๆ
ปัญญาที่แท้เกิดจากการที่เรามีสติในทุกๆอิริยาบถ
การฝึกปฏิบัติต้องเริ่มขึ้นทันทีที่ท่านตื่นนอนตอนเช้า
และต้องปฏิบัติให้ต่อเนื่องไปจนกระทั่งนอนหลับไป
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
"ประมวลคำถามและคำตอบแนวการปฏิบัติธรรม (พระธรรมเทศนา ชุด "กุญแจภาวนา")"

Our merit and good fortune are very valuable. Look around to see how much other creatures are possessed of ill-fortune; without hope of attaining the path of Freedom to Nibbāna. We should not allow ourselves to become victims of ill-fortune. If we correct and develop our understanding, opinions and knowledge in the present, then it will lead us to behave and practice in such a way as to see and know Dhamma.
- Ajahn Chah -
A Dhammatalk "Dhamma Nature"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
พวกเราทั้งหลายจึงเป็นผู้ที่มีโชคมีบุญมาก จะเห็นว่าสัตว์ทั้งหลาย อาภัพมาก เพราะไม่มีโอกาสที่จะเรียนธรรม มนุษย์จึงไม่ควรทำตัวให้อาภัพ ควรปรับปรุงความรู้ ความเข้าใจ ความเห็นของตนให้อยู่ในธรรม จะได้รู้ธรรม เห็นธรรม ให้สมกับที่เกิดมาเป็นสัตว์ที่ควรตรัสรู้ธรรมได้
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
พระธรรมเทศนา "ธรรมะกับธรรมชาติ"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ในการปฏิบัติธรรมนั้น พระพุทธเจ้าทรงสอนให้อยู่ในที่สงบ สำรวมอินทรีย์ ตา หู จมูก ลิ้น กาย จิต นี้เป็นหลักไว้ เพราะสิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นที่ตรงนี้ ไม่เกิดที่อื่นความดีทั้งหลายเกิดขึ้นที่นี่ ความชั่วทั้งหลายเกิดขึ้นที่นี่ พระพุทธเจ้าจึงให้สังวรสำรวมให้รู้จักเหตุที่มันเกิดขึ้น
ความจริง พระพุทธเจ้าท่านทรงบอกทรงสอนไว้หมดทุกอย่างแล้ว เรื่องศีลก็ดี สมาธิก็ดี ปัญญาก็ดีตลอดจนข้อประพฤติปฏิบัติทุกประการก็ทรงพร่ำสอนไว้หมดทุกอย่าง เราไม่ต้องไปคิด ไปบัญญัติอะไรอีกแล้วเพียงให้ทำตามในสิ่งที่ท่านทรงสอนไว้เท่านั้น
นับว่าพวกเราเป็นผู้มีบุญ มีโชคอย่างยิ่ง ที่ได้มาพบหนทางที่ท่านทรงแนะทรงบอกไว้แล้ว คล้ายกับว่าพระพุทธเจ้าท่านทรงสร้างสวนผลไม้ที่อุดมสมบูรณ์พร้อมไว้ให้เรา แล้วก็เชิญให้พวกเราทั้งหลายไปกินผลไม้ในสวนนั้น โดยที่เราไม่ต้องออกแรงทำอะไรในสวนนั้นเลย เช่นเดียวกับคำสอนในทางธรรม ที่พระองค์ทรงสอนหมดแล้ว ยังขาดแต่บุคคลที่จะมีศรัทธาเข้าไปประพฤติปฏิบัติเท่านั้น
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
พระธรรมเทศนา "ธรรมะกับธรรมชาติ"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
In order to practice his teaching, the Buddha taught us to live in a quiet place so that we can learn to collect and restrain the senses of the eye, ear, nose, tongue, body and mind. This is the foundation for our practice since these are the places where all things arise, and only in these places. Thus we collect and restrain these six senses in order to know the conditions that arise there. All good and evil arise through these six senses. They are the predominant faculties in the body. The eye is predominant in seeing, the ear in hearing, the nose in smelling, the tongue in tasting, the body in contacting hot, cold, hard and soft, and the mind in the arising of mental impressions. All that remains for us to do is to build our practice around these points.
The practice is easy because all that is necessary has already been set down by the Buddha. This is comparable to the Buddha planting an orchard and inviting us to partake of its fruit. We, ourselves, do not need to plant one. Whether concerning morality, meditation or wisdom, there is no need to create, decree or speculate, because all that we need to do is follow the things which already exist in the Buddha's teaching.
Therefore, we are beings who have much merit and good fortune in having heard the teachings of the Buddha. The orchard already exists, the fruit is already ripe. Everything is already complete and perfect. All that is lacking is someone to partake of the fruit, someone with faith enough to practice!
- Ajahn Chah -
A Dhammatalk "Dhamma Nature"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

This Vinaya of ours is like a fence to guard us from making mistakes, so it's something we need to be scrupulous with.
:
Ajahn Chah -
:
"Understanding Vinaya"
:
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
:
พระวินัยก็คือรั้วนั้นเอง เหมือนรั้วหนึ่งที่จะให้เราพ้นจากความผิดต่างๆ อันนี้ต้องพิถีพิถันหน่อย
:
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
:
"ธรรมในวินัย"
:
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

It's like a child who is learning to write. At first he doesn't write nicely - big, long loops and squiggles - he writes like a child. After a while the writing improves through practice. Practicing the Dhamma is like this. At first you are awkward... sometimes calm, sometimes not, you don't really know what's what. Some people get discouraged. Don't slacken off! You must persevere with the practice. Live with effort, just like the schoolboy: as he gets older he writes better and better. From writing badly he grows to write beautifully, all because of the practice from childhood.
:
- Ajahn Chah -
:
"Dhamma Fighting"
:
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
:
เหมือนกับเราเป็นเด็กไปเรียนหนังสือ จะเขียนไม่สวยในครั้งแรก มันหัวยาวๆ ขายาวๆ เขียนไปตามเรื่องของเด็ก นานไปก็สวยขึ้นงามขึ้นเพราะฝึกมัน การประพฤติธรรมก็เหมือนกัน ทีแรกก็เกะๆ กะๆ สงบบ้างไม่สงบบ้าง ไม่รู้เรื่องมันเป็นไป บางคนก็ขี้เกียจ อย่าขี้เกียจซิ ต้องพยายามทำอยู่ ด้วยความพยายามเหมือนกับเราเป็นเด็กนักเรียน โตมาก็เขียนหนังสือได้ดี จากไม่สวยมาเขียนได้สวย เพราะการฝึกตั้งแต่เด็กนั่นแหละ
:
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
:
"นักบวช -- นักรบ"
:
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ถ้าผู้รู้ทั้งหลายแล้ว ท่านจะเห็นว่า สุขเวทนากับทุกขเวทนา มันมีราคาเท่าๆกัน ถ้าไปยึดในสุขนั่นก็คือบ่อเกิดของทุกข์ ทุกข์มันก็จะเกิดขึ้นมาเพราะอะไร? นี้เพราะว่าสุขมันก็ไม่เที่ยงมัน แปรไปมา เมื่อสุขนี้มันหายไป ทุกข์มันก็เกิดขึ้นมาดังนี้เป็นต้น
:
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
:
“เหนือเวทนา"
:
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
:
The Buddha knew that because both happiness and unhappiness are unsatisfactory, they have the same value. When happiness arose he let it go. He had right practice, seeing that both these things have equal values and drawbacks. They come under the Law of Dhamma, that is, they are unstable and unsatisfactory. Once born, they die. When he saw this, right view arose, the right way of practice became clear. No matter what sort of feeling or thinking arose in his mind, he knew it as simply the continuous play of happiness and unhappiness. He didn’t cling to them.
:
- Ajahn Chah -
:
“The Peace Beyond"

So the Buddha told us to meditate. This practice of meditation is very important. Merely to know with the intellect is not enough. The knowledge which arises from practice with a peaceful mind and the knowledge which comes from study are really far apart. The knowledge which comes from study is not real knowledge of our mind. The mind tries to hold onto and keep this knowledge. Why do we try to keep it? Just to lose it! And then when it's lost we cry. If we really know, then there's letting go, leaving things be. We know how things are and don't forget ourselves.
:
- Ajahn Chah -
:
“The Peace Beyond"
:
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
:
ถ้าเราคิดกันได้เช่นนี้ จะยืนมันก็แยกกันอยู่ จะเดิน จะนั่ง จะนอน มันก็แยกกันอยู่ มันก็มีสุขทุกข์สลับซับซ้อนกันอยู่ทุกเวลานั่นเอง ดังนั้น พระพุทธเจ้าท่านจึงทรงให้เราภาวนา การปฏิบัติภาวนานี้เป็นของสำคัญ รู้เฉยๆไม่พอหรอก รู้เกิดจากการปฏิบัติที่จิตสงบ กับรู้ที่เราเรียนมานั้น มันไกลกันอยู่มากทีเดียว มันไกลกันมาก รู้ในการศึกษาเล่าเรียนนั้นมันไม่ใช่จิตของเรารู้ รู้แล้วมันตะครุบไว้ เก็บไว้ทำไม? เก็บไว้เพื่อให้มันเสีย เสียแล้วก็ร้องให้ ถ้าเรารู้แล้วก็มีการปล่อยวาง รู้ว่ามันเป็นอย่างนั้น เราก็ไม่ลืมตัว
:
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
:
“เหนือเวทนา"

If we have that presence of mind then whatever work we do will be the very tool which enables us to know right and wrong continually. There's plenty of time to meditate, we just don't fully understand the practice, that's all. While sleeping we breathe, eating we breathe, don't we? Why don't we have time to meditate? Wherever we are we breathe. If we think like this then our life has as much value as our breath, wherever we are we have time.
:
All kinds of thinking are mental conditions, not conditions of body, so we need simply have presence of mind, then we will know right and wrong at all times. Standing, walking, sitting and lying, there's plenty of time. We just don't know how to use it properly. Please consider this.
:
- Ajahn Chah -
:
“The Peace Beyond"
:
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
:
ฉันนั้นถ้าเรามีความรู้สึกอยู่อย่างนี้ จะทำงานอะไรอยู่ก็ตามเถอะมันจะยิ่งทำให้การทำงานเหล่านั้นทำอย่างรู้ผิดชอบอยู่เสมอ นี้ให้คุณเข้าใจเสียใหม่ อาตมาบอกเขาอย่างนี้ เวลาที่จะภาวนานั้นมันเยอะ คุณเข้าใจไม่ถึงเฉยๆหรอก นอนอยู่ก็หายใจได้ใช่ไหม? อยู่ที่ไหนก็หายใจได้ ทำไมมันจึงมีเวลาล่ะ ถ้าคุณคิดอย่างนี้ ชีวิตของคุณก็มีราคาเท่ากับลมหายใจ แล้วมันจะอยู่ที่ไหนก็มีเวลา ความรู้สึกนึกคิดมันเรื่องของนามธรรม ไม่ใช่เป็นเรื่องของรูปธรรม
:
ดังนั้น เพียงแต่ให้มีสติอย่างเดียวเท่านั้น ก็จะรู้จักความผิดชอบอยู่ตลอดกาล ทั้งการยืนเดินนั่งนอนเหล่านั้น เวลามันเยอะไป เราไม่ฉลาดในเรื่องเวลาของเราเอง อันนี้ให้คุณเอาไปพิจารณาดูมันเป็นอย่างนี้
:
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
:
“เหนือเวทนา"

The Buddha knew that because both happiness and unhappiness are unsatisfactory, they have the same value. When happiness arose he let it go. He had right practice, seeing that both these things have equal values and drawbacks. They come under the Law of Dhamma, that is, they are unstable and unsatisfactory. Once born, they die. When he saw this, right view arose, the right way of practice became clear. No matter what sort of feeling or thinking arose in his mind, he knew it as simply the continuous play of happiness and unhappiness. He didn’t cling to them.
.
- Ajahn Chah -
.
“The Peace Beyond"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
.
ถ้าผู้รู้ทั้งหลายแล้ว ท่านจะเห็นว่า สุขเวทนากับทุกขเวทนา มันมีราคาเท่าๆกัน ถ้าไปยึดในสุขนั่นก็คือบ่อเกิดของทุกข์ ทุกข์มันก็จะเกิดขึ้นมาเพราะอะไร? นี้เพราะว่าสุขมันก็ไม่เที่ยงมัน แปรไปมา เมื่อสุขนี้มันหายไป ทุกข์มันก็เกิดขึ้นมาดังนี้เป็นต้น
.
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
.
“เหนือเวทนา"

"ทุกข์" เป็นข้อแรกของอริยสัจจ์ คนทั้งหลายพากันเกลียดกลัวทุกข์ อยากหนีทุกข์ ไม่อยากให้มีทุกข์เลย ความจริง ทุกข์นี่แหละจะทำให้เราฉลาดขึ้นล่ะ ทำให้เกิดปัญญา ทำให้เรารู้จักพิจารณาทุกข์ สุขนั่นสิมันจะปิดหูปิดตาเรา มันจะทำให้ไม่รู้จักอด ไม่รู้จักทน ความสุขสบายทั้งหลายจะทำให้เราประมาท
.
กิเลสสองตัวนี้ทุกข์เห็นได้ง่าย ดังนั้นเราจึงต้องเอาทุกข์นี่แหละมาพิจารณา แล้วพยายามทำความดับทุกข์ให้ได้ แต่ก่อนจะปฏิบัติภาวนาก็ต้องรู้จักเสียก่อนว่าทุกข์คืออะไร
.
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
.
“การฝึกใจ"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
.
This dukkha, this suffering, is the first of the four noble truths. Most people want to get away from it. They don't want to have any kind of suffering at all. Actually, this suffering is what brings us wisdom; it makes us contemplate dukkha. Happiness (sukha) tends to make us close our eyes and ears. It never allows us to develop patience. Comfort and happiness make us careless.
.
Of these two defilements, Dukkha is the easiest to see. Therefore we must bring up suffering in order to put an end to our suffering. We must first know what dukkha is before we can know how to practice meditation.
.
- Ajahn Chah -
.
“The Training of the Heart"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
.

(http://kammatan.com/gallary/images/20150906085927_luangpu_cha.jpg)

Actually there's nothing much to this mind. It's simply radiant in and of itself. It's naturally peaceful. Why the mind doesn't feel peaceful right now is because it gets lost in its own moods. There's nothing to mind itself. It simply abides in its natural state, that's all. That sometimes the mind feels peaceful and other times not peaceful is because it has been tricked by these moods. The untrained mind lacks wisdom. It's foolish. Moods come and trick it into feeling pleasure one minute and suffering the next. Happiness then sadness. But the natural state of a person's mind isn't one of happiness or sadness. This experience of happiness and sadness is not the actual mind itself, but just these moods which have tricked it. The mind gets lost, carried away by these moods with no idea what's happening. And as a result, we experience pleasure and pain accordingly, because the mind has not been trained yet. It still isn't very clever. And we go on thinking that it's our mind which is suffering or our mind which is happy, when actually it's just lost in its various moods.
.
- Ajahn Chah -
.
“Training this Mind"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
.
ความจริงจิตนี้ไม่เป็นอะไร มันเป็นประภัสสรของมันอยู่อย่างนั้น มันสงบอยู่แล้ว ที่จิตไม่สงบทุกวันนี้ เพราะจิตมันหลงอารมณ์ตัวจิตแท้ๆ นั้นไม่มีอะไรเป็นธรรมชาติอยู่เฉยๆเท่านั้น ที่สงบ ไม่สงบ ก็เป็นเพราะอารมณ์มาหลอกลวง จิตที่ไม่ได้ฝึกก็ไม่มีความฉลาด มันก็โง่ อารมณ์ก็มาหลอกลวงไปให้เป็นสุข เป็นทุกข์ ดีใจ เสียใจ จิตของคนตามธรรมชาตินั้นไม่มีความดีใจ เสียใจ ที่มีความดีใจเสียใจนั้นไม่ใช่จิต แต่เป็นอารมณ์ที่มาหลอกลวง จิตก็หลงไปตามอารมณ์โดยไม่รู้ตัว แล้วก็เป็นสุขเป็นทุกข์ไปตามอารมณ์ เพราะยังไม่ได้ฝึก ยังไม่ฉลาด แล้วเราก็นึกว่าจิตเราเป็นทุกข์นึกว่าจิตเราสบาย ความจริงมันหลงอารมณ์
.
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
.
“ความรักเพียรละ"

(http://kammatan.com/gallary/images/20151001064136_ajahn-chah2.jpg)

When I was a young monk just starting to practice, I'd sit in meditation and sounds would disturb me, I'd think to myself, ''What can I do to make my mind peaceful?'' So I took some beeswax and stuffed my ears with it so that I couldn't hear anything. All that remained was a humming sound. I thought that would be peaceful, but no, all that thinking and confusion didn't arise at the ears after all. It arose at the mind. That is the place to search for peace.
.
To put it another way, no matter where you go to stay, you don't want to do anything because it interferes with your practice. You don't want to sweep the grounds or do any work, you just want to be still and find peace that way. The teacher asks you to help out with the chores or any of the daily duties but you don't put your heart into it because you feel it is only an external concern.
.
- Ajahn Chah -
.
“Sense Contact - the Fount of Wisdom"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
.
ในสมัยที่ผมเป็นพระปฏิบัติใหม่ๆ จะนั่งสมาธิตรงไหนเสียงมันก็อื้อ มันไม่สงบเลย คิดผ่านไปผ่านมาเสมอว่า จะทำอย่างไรหนอ มันไม่สงบ จนต้องหาขี้ผึ้งมาปั้นกลมๆ อุดเข้าไปในหูนี่ไม่ได้ยินอะไร มีแต่เสียงอื้อเท่านั้น นึกว่ามันจะดี นึกว่ามันจะสงบ เปล่า! ความปรุงแต่งอะไรต่ออะไรต่างๆ นี้ มิใช่อยู่ที่หูดอกมันเกิดภายในจิตใจ มันจะมีสารพัดอย่าง ต้องคลำหามัน ค้นคว้าหาความสงบ
.
พูดง่ายๆ จะไปอยู่ในเสนาสนะอะไรก็ดีนะ คิดไม่อยากจะทำอะไร มันขัดข้องไม่ได้ทำเพียร อยากจะนั่งให้มันสงบ ลานวัดก็ไม่อยากจะไปกวาดมัน อะไรก็ไม่อยากทำมันอยากจะอยู่เฉยๆ อยากหาความสงบอย่างนั้น ครูบาอาจารย์ให้ช่วยกิจวัดที่เราอาศัยอยู่ ก็ไม่ค่อยจะเอาใจใส่มัน เพราะเห็นว่ามันเป็นงานภายนอก
.
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
.
“สัมผัส...บ่อเกิดปัญญา"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

พอพระพุทธองค์ท่านมาพิจารณาแล้วมันก็ไม่เป็นไป ประพฤติด้วยทิฏฐิ ด้วยมานะ ด้วยความยึดมั่นถือมั่น คิดปรารภโลกว่าเป็นธรรม คิดปรารภตนว่าเป็นธรรม มันไม่ได้ปรารภธรรมะ
.
อย่างว่าเราจะทรมาน ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ก่อนจะทำอย่างนั้นก็ปรารภว่าให้โลกสรรเสริญ ให้เขาว่านี่แหละเป็นคนเอาจริงเอาจัง ก็เลยทำอันนั้น เป็นโลกหมด ทำเพื่อความยกย่องสรรเสริญ ให้เขาว่าดี ให้เขาว่าเลิศ ให้เขาว่าประเสริฐ ให้เขาว่าปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ คิดอย่างนี้แล้วจึงทำ เรียกว่ามันปรารภโลก
.
อีกอย่างหนึ่งคือปรารภตนเอง เชื่อมั่นในความเห็นของตนเอง เชื่อมั่นในการประพฤติปฏิบัติของตน ใครจะว่าผิดก็ช่างถูกก็ตาม ไม่เอาเป็นประมาณ ชอบอย่างไรก็ทำอย่างนั้น ไม่ได้คลำหน้าคลำหลัง นี่ปรารภตนเองอีกประเภทหนึ่ง อย่าปล่อยอย่าวางด้วยความยึดมั่น
.
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
.
“วิมุตติ"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
.
The Buddha, he saw it was simply a matter of views, practicing out of pride and clinging. He had mistaken worldly values and mistaken himself for the truth.
.
For example if one decides to throw oneself into ascetic practices with the intention of gaining praise - this kind of practice is all ''world-inspired,'' practicing for adulation and fame. Practicing with this kind of intention is called ''mistaking worldly ways for truth.''
.
Another way to practice is ''to mistake one's own views for truth.'' You only believe yourself, in your own practice. No matter what others say you stick to your own preferences. You don't carefully consider the practice. This is called ''mistaking oneself for truth.'' Whether you take the world or take yourself to be truth, it's all simply blind attachment.
.
- Ajahn Chah -
.
“Transcendence"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Today I would like to ask you all. ''Are you sure yet, are you certain in your meditation practice?'' I ask because these days there are many people teaching meditation, both monks and lay people, and I'm afraid you may be subject to wavering and doubt. If we understand clearly, we will be able to make the mind peaceful and firm.
.
You should understand the eightfold path as morality, concentration and wisdom. The path comes together as simply this. Our practice is to make this path arise within us.
.
- Ajahn Chah -
.
“The Path in Harmony"
.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
.
วันนี้อยากจะถามถึงการปฏิบัติของญาติโยมเราทั้งหลายว่า ที่ได้ทำมานี้แน่ใจแล้วหรือยัง แน่ใจในการทำกรรมฐานของตนแล้วหรือยัง ที่ถามอย่างนี้เพราะว่าอาจารย์ที่สอนกรรมฐานทุกวันนี้มีมาก มีทั้งพระสงฆ์ทั้งฆราวาสจึงกลัวว่าญาติโยมจะลังเลสงสัยการกระทำนี้ จึงได้ถามอย่างนั้น ถ้าเราเข้าใจให้ถูกต้องชัดเจนเราก็จะสามารถทำจิตใจของเราให้สงบได้มั่นคง
.
แล้วให้เข้าใจด้วยว่ามรรค ๘ ประการนั้น มันรวมอยู่ที่ศีลสมาธิปัญญา ไม่ได้รวมอยู่ที่อื่น เมื่อเรารวมเข้ามาแล้วมันมีศีล มีสมาธิ มีปัญญาเช่นเราทำอยู่ปัจจุบันนี้ก็คือ เราทำมรรคให้เกิดขึ้นมานั่นเองไม่ใช่อื่นไกล
.
- หลวงปู่ชา สุภัทโท -
.
“มรรคสามัคคี"