ชีวิตมนุษย์มันมีอยู่แค่นี้จริงๆหรือ?
ชีวิตมนุษย์มันทำทุกอย่างแล้วได้แค่นี้จริงๆหรือ?
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง จะมีประโยชน์อะไรที่ต้องมาเกิดอีก สู้อย่าเกิดดีกว่า
ทำไมต้องมีชีวิตตามกอบที่คนอื่นตั้งไว้ให้?
ทำไมต้องมีชีวิตตามกอบที่ตัวเองตั้งไว้ให้?
ไขว่คว้าหามันทุกอย่างตั้งแต่เกิดยันตาย สุดท้ายที่หามาเอาไปไม่ได้สักอย่าง
==> ชีวิตคนเราที่ได้เกิดมานั้น นับว่าเป็นบุญนักหนาแล้ว แต่ที่เกิดมา ก็เพราะความไม่รู้ (อวิชชา) นั่นเอง เกิดมาแล้วปรุงแต่ง ต่อไป เกิดเป็นกรรม (กรรมดี กรรมชั่ว) และก็เสวยผลของกรรมที่กระทำ จนกว่าจะตายไปอีกชาติหนึ่ง
ถ้าทำบุญ ก็ทำให้ชีวิตเป็นสุข
ทำชั่วชีวิต ก็เจอแต่เรื่องไม่ดี
แต่ถ้าเบื่อหน่ายทั้ง สุขและทุกข์จากโลก แล้วต้องการออกจากสิ่งเหล่านี้ มุ่งหาความสงบทางจิตใจ หรือต้องการหลุดพ้นจากวงจรเหล่านี้ ข้ามสู่ความสุขที่อยู่เหนือโลก ควรเข้ามาศึกษาเรื่อง การเจริญมหาสติปัฏฐาน 4 ซึ่งเป็นทางเพื่อออกจากทุกข์ ออกจากการเกิดทั้งปวง
จนกระทั่งเมื่อได้ปฏิบัติจนสมควรแก่ธรรม แล้วได้ธรรมะ จนเป็นพระโสดาบัน คือ
1. ละความคิดความเห็นว่ากายนี้ เป็นตัวเรา เป็นของเราได้ (ละ สักกายทิฏฐิ)
2. ละความลังเลสงสัยเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม ว่าจะปฏิบัติไปเพื่ออะไร (ละ วิจิกิจฉา)
3. ละการความเชื่องมงาย ต่างๆ ไม่เป็นมงคลตื่นข่าว ความ ถือมั่นศีลพรตต่าง ๆ นอกพระพุทธศาสนา (ละ สีลัพพตปรามาส )เพื่อการดับความทุกข์ที่ไม่ตรงกับวิธีการในมรรคมีองค์ ๘
ถ้าปฏิบัติถึงขั้นนี้ ย่อมแสดงว่า จิตเข้าสู่กระแสแห่งมรรค แล้ว เกิดสัมมาทิฏฐิ ขึ้นแล้ว ไม่เกิน 7 ชาติก็บรรลุเป็นพระอรหันต์ ล่ะกิเลส ล่ะขันธ์ ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกแน่นอน ครับ
ลองพิจารณาดูน่ะครับ