ต่อไป »

[golfreeze]

ตั้งแต่พระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้วนั้น  มีพระพุทธพจน์ว่าพระธรรมจะตั้งอยู่ได้ถึง  ห้า

พันปีจริงหรือไม่คะ   แล้วที่บอกว่า   สองพันปีหลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพานพระธรรม

ตั้งอยู่ได้ด้วยบารมีของพระอรหันต์  และพันปีที่สามตั้งอยู่ได้ด้วยพระอนาคามี  พันปีที่สี่

อยู่ได้ด้วยพระสกทาคามี  พันปีที่ห้าตั้งอยู่ได้ด้วยพระโสดาบัน  มีปรากฎอยู่ในพระไตร-

ปิฎกหรือไม่ค่ะ        ปัจจุบันยังมีพระธรรมถูกต้องครบถ้วนหรือไม่       หากครบถ้วนแล้ว

ทำไมไม่มีพระอรหันต์

ขอบคุณคำถามดีๆ จาก http://www.dhammahome.com ครับ 

[golfreeze]

ปัจจุบันนี้พระธรรมคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังสมบูรณ์ถูกต้องครบถ้วน

แต่ปัญญาของผู้ศึกษาเข้าไม่ถึงอรรถเข้าไม่ธรรม เพราะผู้ที่บำเพ็ญบารมีมาเพื่อเป็นพระ

อรหันต์ท่านมาบังเกิดในสมัยครั้งพุทธกาลเป็นส่วนมาก   ยุคปัจจุบันนี้เป็นของคนมีบุญ

น้อย        การศึกษาอบรมเจริญปัญญาสามารถบรรลุคุณธรรมสูงสุด  เพียงพระอนาคามี

บุคคลเท่านั้น



โปรดอ่านข้อความที่กล่าวถึงเรื่องพระอริยบุคคลแต่ละยุคจากอรรถกถา

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔  หน้าที่ 554

           ก็คำว่า    วสฺสสหสฺส    นี้    ตรัสโดยมุ่งถึงพระขีณาสพผู้บรรลุ

    ปฏิสัมภิทาเท่านั้น    แต่เมื่อกล่าวให้ยิ่งไปกว่านั้น  ๑,๐๐๐   ปี โดยมุ่ง

    ถึงพระขีณาสพผู้สุกขวิปัสสก    ๑,๐๐๐   ปี     โดยมุ่งถึงพระอนาคามี

    ๑,๐๐๐  โดยมุ่งถึงพระสกทาคามี   ๑,๐๐๐ ปี   โดยมุ่งถึงพระโสดาบัน

    ปฏิเวธสัทธรรมถูกดำรงอยู่ได้  ๕,๐๐๐  ปี      โดยอาการดังกล่าวมานี้

    แม้พระปริยัติธรรมก็ดำรงอยู่ได้  ๕,๐๐๐  ปีนั้นเหมือนกัน.         เพราะ

    เมื่อปริยัติธรรมไม่มี         ปฏิเวธธรรมก็มีไม่ได้       แม้เมื่อปริยัติธรรม

    ไม่มี        ปฏิเวธธรรมไม่มี         ก็เมื่อปริยัติธรรมแม้อันตรธานไปแล้ว

    เพศ  (แห่งบรรพชิต)   ก็จักแปรเป็นอย่างอื่นไปแล.

                                 จบ  อรรถกถาโคตมีสูตรที่  ๑

ขอบคุณคำตอบเจ้าพี่ study : http://www.dhammahome.com ครับ

[golfreeze]

ถ้าหนทางที่แท้จริงยังมีอยู่ก็ย่อมบรรลุได้ แน่นอน     แต่ความเจริญของปัญญาก็

อยู่ที่ยุคสมัยด้วย   ยุคนี้คุณธรรมสูงสุดได้เพียงพระอนาคามีนะคะ   แต่แค่พระโสดาบัน

ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แล้ว  เพราะยุคนี้คนสะสมกิเลสกันมามาก    มากไม่รู้กี่อสงไขย    หน

ทางที่ถูกต้องยังเหลืออยู่ครบถ้วน  ในช่วงก่อน พ.ศ. 3000   แต่ในเมื่อปัญญาของคนมี

ไม่ถึง เราก็ทำได้เพียงค่อยๆ ศึกษาให้เข้าใจ  เพราะถ้าทำอะไรมากกว่านี้ เช่นไปปฏิบัติ

เดินจงกรม  หรือไปนั่งสมาธิอะไรต่อมิอะไร    ก็จะเป็นการสะสมความไม่รู้ให้ยืดยาวออก

ไปอีก

       ตอนนี้ ในโลกมนุษย์      ยุคนี้เต็มไปด้วยสัทธรรมปฏิรูปค่ะ    หนทางนั้นเริ่มถูกบิด

เบือน   และเสริมแต่ง   จนยากที่จะตัดความเป็นตัวตนในการปฏิบัติ  จนตอนนี้อะไรๆ ก็

เป็นตัวตนในการปฏิบัติไปเสียหมด     และไม่รู้ด้วยว่ากำลังยืดสังสารวัฏออกไป  สะสม

โลภะในการปฏิบัติความนิ่งความสบายโดยไม่รู้ว่าการปฏิบัติธรรมเป็นหน้าที่ของปัญญา

ไม่ใช่เรื่องของท่าทางหรือตัวตนที่กระทำการสิ่งใด

      ก็ไม่แปลกที่พระสัทธรรมจะเริ่มเสื่อมลงเรื่อยๆ เพราะไม่มีผู้สนใจศึกษา  มีแต่ผู้เรียก

หาทางลัด สนใจการปฏิบัติที่ปฏิรูปเอาเองคิดเอาเอง โลภะทำให้ชอบง่ายๆ ไวๆสบายๆ

นิ่งๆ ร่มรื่นๆ     โทสะทำให้ไม่ชอบศึกษาเพราะขี้เกียจและเบื่อ    สมัยนี้การปฏิบัติก็เพื่อ

ได้  ไม่ใช่เพื่อละ   แล้วถ้าใครไม่แสดงท่าทางปฏิบัติ ก็หาว่าเขาไม่ปฏิบัติธรรมซะอย่าง

งั้น

        พระอรหันต์  ท่านก็จะมีแต่ในสวรรค์ในพรหมโลก    ที่ศาลาสุธรรมาบนสวรรค์  ยัง

คงมีพระอรหันต์มาสอนธรรมอยู่เสมอ   เทวดาที่สะสมนิสัยการฟังธรรม  ก็จะได้ฟังธรรม

ไม่มัวเพลิดเพลินชมสวนสวรรค์ และนางฟ้า   

        แต่ในโลกมนุษย์   หาพระอริยบุคคลยากมากๆ     ถึงเจอ    ก็มองข้ามกัน    เพราะ

ท่านสอนตรง     สอนละเอียด   สอนสิ่งที่ยาก      เริ่มด้วยความไม่มีตัวตนในการปฏิบัติ

และเน้นเป็นปรกติในชีวิตประจำวัน

ขอบคุณคำตอบจากพี่ medulla : http://www.dhammahome.com

[sroader17]

ขอบคุณครับ