ธรรมะที่ถ่ายทอดโดย หลวงปู่ชา สุภัทโธ วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี
เราเห็นแล้วว่า ถ้วยใบนี้ เอาไว้ที่ไหน…มันก็ต้องแต
จานนี่ เอาไว้ที่ไหน…ก็ต้องแตก
แต่เราก็ต้องสอนเด็กว่า ล้างให้มันสะอาด เก็บไว้ให้ดี
เราก็ต้องสอนเด็กอย่างนี้ ตามสมมุติอย่างนี้ เพื่อเราจะใช้ถ้วยนี้นานๆ อันนี้เรารู้จักธรรมะ เอาธรรมะมาปฏิบัติ
ถ้าเห็นว่า อันนี้มันจะแตกอยู่แล้ว
เราบอก เออ ! ช่างมันเถอะลูก กินแล้วก็ไม่ต้องล้างมันหรอ
เอาทิ้งไว้ที่ไหนก็ได้ มันจะแตกอยู่แล้ว อย่างนี้ก็เป็นคนโง่ไป
ถ้าเราเป็น “ผู้รู้สมมุติ” อันนี้
เมื่อมันเจ็บไข้…ก็หาหยูก
เมื่อมันร้อน…ก็อาบน้ำให้
เมื่อมันเย็น…ก็หาความอบอ
เมื่อมันหิว…ก็หาข้าวให้ม
แต่ให้เรารู้ว่า ให้ข้าวมันกิน…มันก็จะตาย
แต่ในเวลานี้ ยังไม่ถึงคราวจะตาย
เหมือนถ้วยใบนี้…ยังไม่แต
ก็รักษาถ้วยใบนี้…ให้มัน “เกิดประโยชน์” เสียก่อน
ผิดในถูก
โดย หลวงพ่อชา สุภัทโท
ครั้งหนึ่ง..เคยมีชาวตะวันตก ที่หวังแจ้งเกิดในหลักธรรม ได้ยิงคำถามตรงประเด็นแบบไม่ถนอมน้ำใจคนที่ต้องตอบ ว่า..“ศาสนาพุทธ สอนอะไร?”
แทนการตอบคำถาม..หลวงพ่อชา สุภัทโทท่านได้ชี้นิ้ว ไปที่ก้อนหินเขื่องบนกระดาน “ยกก้อนหินนั้น ขึ้นมาสิ…โยม”
ฝรั่งนายนั้น ทำตามที่หลวงพ่อบอก
“หนักไหม” ท่านถาม
“หนักครับ” ฝรั่งเจ้าของปุจฉา ที่ตนเองคิดว่าลึกล้ำ ร้องตอบ
หลวงพ่อชา จึงไขปริศนาธรรมนั้น ว่า..
“อะไรมันหนัก ก็วางลงเถิด สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน มีเพียงเท่านี้”
หลวงพ่อชา สุภัทโท
เรียบเรียงโดยทีมงาน : http://www.kammatan.com ขอบคุณข้อมูลจาก FB: Supani Sundarasardula
